Arthur Night komt aan

Het is al goed donker, maar nog niet middernacht, wanneer Arthur bij het gemeentehuis aan komt vliegen. Hij verandert terug in zijn mensengedaante, bovenaan de trap, en gaat door de deur, die gelukkig nog open is. Hij kijkt even rond, zonder last te hebben van het feit dat het al donker is, en hij ziet de formulieren liggen. Hij pakt er een en vult het in.

Citaat :

Naam personage: Arthur
Achternaam personage: Night
Leeftijd(alles mag): 150
Geslacht: Man
Wezen: Vampier
Overig: Arthur is een volwassen vampier. Eén of twee keer per maand rooft hij een burger uit de stad, om zich te voeden met zijn bloed. Voor de rest is Arthur een zachtaardig man, vriendelijk en attent, voor zover een man zonder hart dat kan zijn.

Arthur glimlachte zijn tanden bloot. Zijn hoektanden waren ingetrokken, dus je kon eigenlijk niet zien dat hij een vampier was, dat was ook de bedoeling. Hij richtte zich tot Zora. Goedennacht Zora, ik ben Arthur en ik verlang niets, tis nog maar een week geleden dat ik gegeten heb, dus momenteel heb ik niets nodig, behalve een rondleiding dan.

Arthur denkt even na. Nou, bij nader inzien. U mag mij wel tonen waar de kerk is. Voor de rest ben ik niets met wat u voorstelt. Werk zal ik toch niet vinden, ik kan alleen 's nachts werken.

Arthur kijkt een beetje monotoon naar Zora. Ja, de kerk zeg ik jah. En ik moet niemand hebben, ik zeg toch dat ik geen honger heb.

Komt er nu nog wat van die rondleiding? Of van misschien een voorstel van nachtwerk.

Arthur keek een beetje verbaasd naar Zora. Waarom zou hij nu een wapen voor nodig hebben. Voor hij het kon vragen, was ze echter al op weg naar de deur van het stadhuis. Arthur verdween in de nacht en een wind verplaatste zich door het stadhuis, naar buiten via een andere weg, en dan naar de voordeur, maar dan buiten. Hij wachtte tot Zora zou buitenkomen. Als de deur opengaat spreekt hij haar aan. Kom je nog?

Arthur volgt Zora met het gemak op de voet. Geen probleem hoor, stelt niets voor.

Zeg, wat ben jij eigenlijk voor wezen? Ik heb al veel gezien, maar nog niemand zoals jij.

Arthur knikt naar Zora. Ok, dank voor de info. Daarna kijkt hij richting de kerktoren. Hij lijkt een beetje vervallen, jullie kerk, wordt hij eigenlijk wel gebruikt? Zijn er wel gelovigen hier? Hij glimlachte al lichtjes.

Opknappen, ja... Arthur schoot in de lach, het was een gruwelijke, kwaadaardige lach die door de hele stad hoorbaar was. Hij kijkt nog eens naar de kerk, een rode glinstering is te zien in zijn ogen. Ik wou hem gewoon even zien, dat is alles. Goed, waar moet ik zijn voor dat werkje van nachtwacht? Of eerst de wapenwinkel.

Arthur schudde zijn hoofd. Ik heb nog nooit met wapens gevochten, is ook nog nooit nodig geweest. Ik ben sneller, sterker en leniger dan de meeste wezens, dus waarom zou ik het nodig hebben.

Arthur trok zijn schouders op. U bent de gids, wat is nog een interessante plek?

Arthur haalde zijn schouders nogmaals op. Ik vraag je toch niet om me te vermaken, leid me rond, help me, ik ken hier nog niets, dus hoe moet ik dan zeggen wat ik wil zien?

Arthur voelde een prikkel toen Zora hem bij de hand probeerde te pakken. Hij keek even naar zijn hand, niets te zien. Hij hoorde niets van wat Zora zei, behalve ...stadspark is ook leuk. Hij keek haar een beetje verbaasd, verwonderd aan. Het stadspark is ok...

Maar, wat was die prikkel?

Hij glimlacht licht. Wel, het was in ieder geval best leuk om te ontdekken. Maar het botsen van onze krachten, tussen nachtwezens, dat is nogal, uitzonderlijk als je het mij vraagt. Hij keek weer vragend naar zijn hand, alsof het antwoord erin zou gaan verschijnen.